Poem/কবিতা - "চকীদাৰ"

চকীদাৰ

আই অ..... আজি বৰ ভাগৰ লাগিছে অ কিমান নো আৰু আনৰ চকীদাৰী কৰিম, নিজেই কিবা এটা কৰিবলৈ মাটি অকণ নাই.. তোৰ পৰা নো কিমান খুজিম অ নিজকে কোষ্ট লগা ভিক্ষাৰী যেন লাগি যায়... কি কৰিম উপায় যে নাই । যেতিয়া চকীদাৰী কৰিবলৈ যাওঁ তেতিয়াই দেউতাৰ চকুযুৰি বৰকৈ মনত পৰে অ আই... আজি ৩ বছৰ হল দেউতা ঢুকোৱা তথাপিও তই মোক একোহতে কম হবলৈ নিদিলি... ডাঙৰ ছাৰ হতৰ দৰে মোৰো মন ওখ অট্টালিকা ত থকা... তোক লৈ ৰজাৰ জীৱন কটোৱা চেহ.... সপোন কিছুমান যে দেখো আমি সৰু মানুহ আমাৰ বাবে কলেজৰ চাৰ্টিফিকেট দৰকাৰ নহয় চাকৰিৰ বাবে... লাগে মাথোঁ কিছু টকা ছাৰ ক মোৰ ভাল লাগে কিন্তু কেতিয়াবা বৰ বেয়াকৈ কৈ অ মা... তেতিয়াই মন যায় ছাৰৰ কলাৰত ধৰি থেকুছি দিবলৈ... আকৌ পিছুৱাই আহি নিজৰ স্থিতিত থমকি ৰও... কাৰণ... মই চকীদাৰী কৰোঁ । কেতিয়াবা মন যায় চকীদাৰী এৰি দিও কিন্তু... আমি চলিম কেনেকৈ বহু চিন্তা আহে মনলৈ । তোৰ মুখ খন চাই আকৌ শান্ত হৈ চকীদাৰী পদপিলৈ আগুৱাই যাওঁ...!! ✍🏻 বিনোদ {Jagiroad (Morigaon)}